Filmy warszawa, druga wojna światowa

Młode małżeństwo podczas II wojny światowej ryzykuje życie, aby nieść pomoc Żydom. On jest architektem, ona pielęgniarką - członkinią "Żegoty". Akcja serialu rozgrywa się w dwóch planach - historycznym i współczesnym. Wojenna część opowieści rozpoczyna się od przypadkowego spotkania głównych bohaterów - Basi i Stefana. Zakochują się, wkrótce biorą ślub. Trwa okupacja. Choć młodych łączy miłość, różni ich podejście do pomocy Żydom. Basia od początku wojny aktywnie działa w konspiracji. Stefan w nic się nie angażuje. Jego nastawienie zmienia dopiero tragedia rodzinna. Najlepszy przyjaciel Stefana to Zygmunt - aktywny działacz ruchu oporu. Jest nieszczęśliwie zakochany w Inie Palomie, znanej piosenkarce żydowskiego pochodzenia. Pewnego dnia Ina zjawia się w domu Zygmunta i prosi go o pomoc. Czy muzyk narazi życie, by ocalić ukochaną? Współczesne wątki fabuły dotyczą losów blisko 90-letniej Basi. Zostaje odznaczona medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata i razem z synem Marcinem jedzie do Jerozolimy.

Inscenizacja Artura Hofmana stanowi rodzaj podróży artystycznej przez przedwojenną, pełną szlagierów scenę i ulice Warszawy. Lekka forma kabaretowa tak charakterystyczna dla lat trzydziestych będzie stanowić wyraźny kontrapunkt dla czasu okupacji i specyfiki życia artystycznego w getcie. Sam fakt funkcjonowania kabaretu gettowego, nie jest dla każdego współczesnego odbiorcy oczywisty. Właśnie Władysław Szlengel był tym wyjątkowym, poetyckim kronikarzem czasu Zagłady. Wyjątkowe ostre spojrzenie na rzeczywistość getta, sarkazm i ironia to unikatowa forma komentarza i stanu ducha ludzi z zamkniętej dzielnicy. Poeta zginął pod koniec powstania, 8 maja 1943 roku. Opowieść o Szlenglu (w tej roli Wojciech Solarz) wyłącznie poprzez jego teksty to tak naprawdę wyraźny szkic epoki, zarówno tej z końca lat trzydziestych, jak przede wszystkim obraz Getta. W obu przypadkach oczyma Szlengla poznajemy innych artystów Władysława Szpilmana, Wierę Gran itp. Szlengel to Żyd i polski inteligent. Każdy tekst porusza, a im bardziej akcja zbliża się do tragicznego finału, tym większa u widza świadomość pojęć: JA, ŚWIAT, ŻYCIE, ŚMIERĆ, BÓG. Nic dziwnego, że unikatowość twórczości Władysława Szlengla powoduje coraz większe zainteresowanie jego twórczością w świecie, pojawiają się m.in. tłumaczenia na język angielski czy hebrajski.

Obraz agresji Niemców we wrześniu 1939 roku na Warszawę zmontowany z materiałów operatorów wojsk niemieckich.

Dokument o zbrodniczej polityce III Rzeszy wobec narodu polskiego. Autorzy posługują się pierwszorzędnym źródłem historycznym - dziennikiem Hansa Franka, jak i sporą ilością zdjęć archiwalnych z tego okresu.

Film przedstawia poszukiwania przez polskie władze bezpieczeństwa, już po zakończeniu działań wojennych, zbrodniarza wojennego – szefa warszawskiego Gestapo, doktora von Kniprode.

Na tle dramatycznych zdarzeń poznajemy postaci i charaktery, które w tym czasie upadały i które stawały się mocarzami ducha oraz budowniczymi narodowej wspólnoty. Do tych ostatnich bez wątpienia należy prezydent Stefan Starzyński, płk Wacław Lipiński (szef propagandy Dowództwa Obrony Warszawy) oraz pracownicy radia, m. in. Edmund Rudnicki (kierownik Wydziału Muzycznego), Maria Stpiczyńska, Józef Małgorzewski, Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski, Tadeusz Byrski, Zbigniew Świętochowski. Ich zaangażowanie, a przede wszystkim wiara oraz poczucie obowiązku sprawiły, że Polskie Radio stało się źródłem siły moralnej i duchowej walczącej stolicy oraz jej mieszkańców. Ale nie tylko. Do siedziby rozgłośni przy Zielnej 25 przybywali ludzie kultury oraz artyści, którzy wśród huku bomb i morderczego ostrzału recytowali poezję, czytali prozę i dawali koncerty na żywo. Gdy 23 września nadawany był koncert fortepianowy c-moll op. 18 Rachmaninowa, a pułkownik Rómmel czekał, by wygłosić komunikat, na Powiślu została uszkodzona elektrownia i radio umilkło. Jednak wszyscy pracownicy, mimo trwającego obstrzału, pogarszającej się sytuacji i ciężkich nalotów, trwali na swoich stanowiskach aż do 30 września, wierząc, że lada chwila będą mogli wrócić do pracy. Kiedy okazało się to niemożliwe, po raz ostatni uruchomili krótkofalówkę. „Halo, halo, czy nas słyszycie? To nasz ostatni komunikat. Niech żyje Polska!” – popłynęło w eter. Chwilę później do radia weszli Niemcy.

Dokument o wydarzeniach, do których doszło od momentu wkroczenia wojsk niemieckich do ich ucieczki we wrześniu 1944 roku na przedmieściach Warszawy, na obszarze obecnej dzielnicy Białołęka. Zazwyczaj uważa się, że zbrodnie wojenne nazistów dotyczyły głównie lewobrzeżnej części stolicy Polski. Okazuje się, że nie tylko...